Μετάλλιο για την Ελλάδα και στη Νότια Κορέα

Δεύτερος ο Ιούλιος Αμποτ στον ημιμαραθώνιο στο χειμερινό πρωτάθλημα κόσμου διαχρονικών αθλητών 

Ο Ιούλιος Αμποτ, νικητής σε παλαιότερο Βαλκανικό πρωτάθλημα.

Βασίλη Μαγγανά, Γιώργου Φαρμάκη (του σπουδαίου άλτη του ύψους, όχι του καλού ρίπτη), Γιάννη Μπέλλου, Κώστα Χατζηεμμανουήλ, Ανδρέα Πολυχρονόπουλου και Ιμπραήμ Φαναρτζή απόντων, ήταν πολύ δύσκολο η ελληνική αποστολή, που μετέσχε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου διαχρονικών αθλητών (στην πραγματικότητα, χειμερινό, διότι έχει και αγωνίσματα εκτός κλειστού σταδίου), το οποίο διεξήχθη στην πόλη, Νταεγκού της Ν. Κορέας, να επιστρέψει με μετάλλιο. Κι’ όμως, σχεδόν την υστάτη στιγμή, την τελευταία ημέρα, ήλθε και το μετάλλιο. Το κατέκτησε ο 75ετής (βαδίζει στα 76), Ιούλιος Αμποτ, στον ημιμαραθώνιο, στην κατηγορία των 75-79 ετών. Τερμάτισε 2^ος με 2 ώρες 09’19’’. Νίκησε ο Νοτιοκορεάτης, Παρκ Κάν-γκιλ με 1:51’44’’.

Με το μετάλλιο αυτό, η Ελλάς κατέλαβε την 53η θέση στον σχετικό πίνακα, στον οποίον εμφανίζονται 61 κράτη, από τα 73, που εκπροσωπήθηκαν.

Από εκεί κι έπειτα, η πλέον αξιοπρόσεκτη εμφάνιση Ελληνα ήταν του Γιάννη Χουλίδη (60-64) στα 60μ. μ’ εμπόδια. Στον προκριματικό κατέλαβε την 8^η θέση, στους 12, με 10’’92 και προκρίθηκε στον τελικό. Εκεί τερμάτισε 7^ος με 10’’71. Το αγώνισμα είναι δύσκολο και απαιτητικό τεχνικά, γι’ αυτό δεν μετέχουν πολλοί. Ο ίδιος κατετάγη 18^ος, στους 27, στα 60μ. με 8’’88 και 21ος, στους 34, στα 200μ. με 29’’95.

Ο Διονύσης Κοντονής (αριστερά) και ο Γιάννης Χουλίδης.

Ο Διονύσης Κοντονής (45-49) πήγε στη Ν. Κορέα με πρόβλημα τραυματισμού, που δεν του είχε επιτρέψει να προπονηθεί σωστά για καιρό. Αποφάσισε να μη μετάσχει στα 200μ. και να τρέξει μόνο στο καλύτερό του αγώνισμα, τα 400μ. Με 58’’31 κατετάγη 15^ος, στους 24. Για 68/100 του δευτερολέπτου και τρεις θέσεις έμεινε εκτός ημιτελικού, δεδομένου ότι ο 12^ος προκρίθηκε με 57’’63.

 Εγραψε για τον εαυτό του: «15ος στους προκριματικούς, για 3 θέσεις δεν μπήκα στον ημιτελικό (δεν το άξιζα κι’ όλας), καθότι απροπόνητος και τραυματίας μετά το Τόρουν. Το πιο σημαντικό όμως ότι τέλειωσα υγιής». Στέκομαι σε αυτό το «δεν το άξιζα κι’ όλας». Πολύ σημαντικό να ξέρεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι. Και να μη κλείνεις τα μάτια...

Το υπέροχο στάδιο των αγώνων.

Σαφώς κατώτερη του αναμενομένου ήταν, δυστυχώς, η εμφάνιση του σφυροβόλου, Θανάση Καλαντζή (60-64). Στην σφυροβολία (5 κιλά) κατέλαβε την 7^η θέση, στους 8, με, μόλις, 30,46μ. Στο βαρύ όργανο (9,08κ.) μηδενίσθηκε με τρεις άκυρες προσπάθειες.

Και ο Αμποτ μηδενίσθηκε σε αγώνισμα. Στα 800μ. ακυρώθηκε γιατί συνέκλινε στον εσωτερικό διάδρομο νωρίτερα του επιτρεπτού.

Αυτή ήταν συνοπτικά η ελληνική αγωνιστική παρουσία στην διοργάνωση, στην διάρκεια της οποίας βελτιώθηκαν 24 ρεκόρ κόσμου.
Για άλλη μία φορά, δεν ήταν πολλοί οι μεγάλοι αθλητές του παρελθόντος, που τόλμησαν ν’ αναμετρηθούν με «μικρότερα» ονόματα. Διατρέχοντας τα εκατοντάδες αποτελέσματα, ανακαλύψαμε δύο εξαιρετικούς αθλητές του παρελθόντος, που διακρίθηκαν ξανά. Τον Λετονό «χρυσό» Ολυμπιονίκη του ακοντισμού, Ντάινις Κούλα και τον Σουηδό πρωταθλητή Ευρώπης του μήκους, Ματίας Σούνεμπορν.
Ο Κούλα (55-59 ετών) νίκησε στον ακοντισμό με 56,26μ. (όργανο 0,7κ.). Είναι ο Ολυμπιονίκης της Μόσχας, το 1980, και 3^ος στο 1ο πρωτάθλημα κόσμου, στο Ελσίνκι (Φινλανδία) το 1983. Το ατομικό του ρεκόρ, με το παλαιό ακόντιο, είναι 92,06μ.

Ο Ντάινις Κούλα (τότε ΕΣΣΔ) στο Ολυμπιακό βάθρο του 1980, με τον Αλεξάντρ Μακάροφ (ΕΣΣΔ, αριστερά) και τον 3ο, τον Βόλφγκανγκ Χάνις από την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας.

Ο Κούλα τώρα.

Πρωταγωνιστής, όμως, ήταν πάλι ο παλαιός πολύ καλός άλτης του μήκους, Ματίας Σούνεμπορν. Ο σχεδόν 47χρονος Σουηδός νίκησε στο πένταθλο με 3.323 βαθμούς (8’’83 στα 60μ. μ’ εμπόδια, 1,69μ. ύψος, 6,53μ. μήκος, 11,62μ. σφαιροβολία), μολονότι στο τελευταίο αγώνισμα (1.000μ.) αποφάσισε να μη τερματίσει (!), στο μήκος με 6,43μ. και στο τριπλούν με 13,59μ., ενώ αναδείχθηκε 2^ος στα 200μ. με 23’’17 και στα 400μ. με 51’’75. Το ατομικό του ρεκόρ στο μήκος είναι 8,21μ. Το 1996 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο μήκος στους Ευρωπαϊκούς κλειστού στίβου και κατετάγη 8^ος στους Ολυμπιακούς. Το 1995 αναδείχθηκε 2^ος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του κλειστού και το 1998 ήταν 5^ος στο πρωτάθλημα Ευρώπης στον ανοικτό. Το 1993, με την εθνική Σουηδίας πήρε την 8^η θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στα 4Χ100μ.
Ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωση της νικήτριας της σφαιροβολίας των 40-44 ετών, Λευκορωσίδας, Βέρα Γεπιμάσκα, που έρριξε 14,43μ. Νεότερη ήταν επταθλήτρια, χωρίς κάποιο σπουδαίο αποτέλεσμα. Είχε ρεκόρ 5.829 βαθμούς. Αντιθέτως, είχε πολύ μεγάλη επίδοση, για επταθλήτρια, στην σφαιροβολία: 18,95μ. Και μόνο με τέτοιες βολές θα διακρινόταν και στα παγκόσμια πρωταθλήματα γυναικών. Σκεφθείτε αν ειδικευόταν στην σφαιροβολία. Είναι απορίας άξιον, λοιπόν, γιατί δεν επιδόθηκε σε αυτό το αγώνισμα.
Πιθανόν και άλλοι γνωστοί αθλητές να πήραν μέρος. Αν έτσι συνέβη, δεν τους βρήκα, διότι απλώς διέτρεξα τ’ αποτελέσματα και δεν μελέτησα.
Εντυπωσιακό ήταν το στάδιο στο οποίο διεξήχθη το πρωτάθλημα. Πάντως, κάποια προβλήματα στην διοργάνωση δεν έλειψαν.