Η ελληνική σημαία πάντα ψηλά από τους διαχρονικούς αθλητές

Ενα χρυσό και τέσσερα χάλκινα μετάλλια στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου

Ο Γιώργος Φαρμάκης ξανά στο βάθρο ως νικητής. Αριστερά ο πρόεδρος του ΠΑ.ΣΥ.Δ.Α.Σ, Οδυσσέας Άγρος, που έκανε την απονομή.

Ο ΣΕΓΑΣ δεν τους θέλει στις τάξεις του, παρά την ρητή αναφορά τού ισχύοντος νόμου περί αθλητισμού. Ο καθηγητής Φυσικής Αγωγής, προπονητής στίβου και γενικός γραμματέας Αθλητισμού (ΓΓΑ), Ιούλιος Συναδινός τους υποτιμά. Θεωρεί πως δεν κάνουν αγωνιστικό αθλητισμό, παρά την τέλεση παγκόσμιων, ευρωπαϊκών, βαλκανικών και εθνικών πρωταθλημάτων και την ύπαρξη αντίστοιχων ρεκόρ και παρά την συνεργασία των φορέων τους με την Διεθνή Ομοσπονδία Στίβου (IAAF) και την αντίστοιχη Ευρωπαϊκή. Μ’ όλα ταύτα, οι Έλληνες διαχρονικοί αθλητές, οι αποκαλούμενοι διεθνώς μάστερς, σηκώνουν ψηλά τη σημαία της Ελλάδος. Παντού. Οπου αγωνίζονται. Ισπανία τώρα, Δανία, Ν. Κορέα, Βραζιλία, Αυστραλία, Γαλλία, ΗΠΑ, Πουέρτο Ρίκο, Ιταλία, Γερμανία, Πολωνία, Βέλγιο, παλαιότερα, σε πολλές άλλες χώρες ακόμη πιο παλιά.
Ενα χρυσό και τέσσερα χάλκινα μετάλλια κατέκτησαν στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου, το οποίο διεξήχθη στη Μαδρίτη (Ισπανία). Και σκεφθείτε ότι απουσίαζε ο μέγιστος των Ελλήνων διαχρονικών αθλητών, ο 64χρονος, Βασίλης Μαγγανάς (75 παγκόσμια και ευρωπαϊκά μετάλλια στον ανοικτό στίβο), ο οποίος, βάσει των αποτελεσμάτων που σημειώθηκαν, θα μπορούσε να κατακτήσει τρία χρυσά μετάλλια.
Ο δικηγόρος εκ Θεσσαλονίκης, Γιώργος Φαρμάκης (κατηγορία ηλικίας 50-54 ετών) αναδείχθηκε και πρωταθλητής Ευρώπης (το 2016 είχε νικήσει στο Παγκόσμιο του ανοικτού) στο άλμα εις ύψος με 1,86μ., επίδοση που αποτελεί βαλκανικό ρεκόρ κλειστού στίβου (παλαιό δικό του με 1,80μ. από τις 10 Μαρτίου 2018). Πήραν μέρος 13. Με την επίδοσή του θα κατακτούσε μετάλλιο και σε δύο κατηγορίες νεότερων αθλητών. Θα ήταν 2^ος στους 45-49 και 3^ος στους 40-44!

Ακατάβλητος ο Κώστας Χατζηεμμανουήλ.

Καλά να είναι, τον Ιανουάριο θα γίνει 90 ετών. Ο εκ Κω ορμώμενος, Κώστας Χατζηεμμανουήλ (85-89) δεν σταματάει να γυρίζει τον κόσμο, να τρέχει και να συλλέγει μετάλλια. Δύο χάλκινα πήρε στην Μαδρίτη. Στα 60μ. με 12’’49 (έτρεξαν 4) και στα 400μ. (έξι συμμετοχές!) με 1’59’’46, ενώ ήταν 4ος στα 200 (στους 6) και στα 800μ. (στους 5) με 44’’8

Πολύ καλή ήταν η Φανή Λύκου.

και 4’43’’97, αντιστοίχως. Καλύτεροι από τον αειθαλή Κώο, στα μεν 60μ. ήταν ο Βέλγος, Αν. Λενουάρ με 9’’97(!!!) και ο Γερμανός, Χ. Μίλερ με 11’’76, στα δε 400μ. ο Μίλερ με 1’47’’22 και ο Ισπανός, Μ. Μπερμέχο με 1’49’’46. Ο Χατζηεμμανουήλ έχασε το χάλκινο στα 800μ. για πολύ λίγο, καθότι ο 3^ος, ο

Εντυπωσίασε ο πολυτάλαντος, Βλαδίμηρος Ντεκάιλο.

Βρετανός, Ρ. Πίτκερν έκανε 4’42’’97.
Τ’ άλλα χάλκινα μετάλλια ήλθαν από το άλμα τριπλούν.
Η Χαλκιδαία, Φανή Λύκου (40-44) πήδησε 10,62μ. και πλησίασε το ρεκόρ Eλλάδος (μέχρι προ δύο εβδομάδων ήταν και Βαλκανίων), που κατέχει η ίδια με 10,73μ. από τις 25 Φεβρουαρίου τρέχοντος έτους. Πήραν μέρος 10 αθλήτριες. Πρώτευσε η Πολωνέζα, Ρ. Σικούλσκα με 11,18, ενώ 2 αναδείχθηκε η Ισπανίδα, Ρ. Σάντσεθ με 10,85μ.
Ο Βλαδίμηρος Ντεκάιλο (60-64) σημείωσε βαλκανικό ρεκόρ με 11,38μ. Κατείχε και το προηγούμενο με 10,99μ. από τις 25 Φεβρουαρίου εφέτος. Τον ξεπέρασαν ο Πολωνός, Β. Μούσιαλ με 11,53 και ο Νορβηγός, Αρ. Τέφρε με 11,46. Εγινε μεγάλη «μάχη» για τα μετάλλια, αφού ο 4^ος, ο Ισπανός, Φλ. Ολιβάν πήδησε 11,35μ. Αγωνίσθηκαν 14.
Από εκεί κι έπειτα είχαμε αρκετές άλλες καλές εμφανίσεις από Έλληνες, που συνοδεύτηκαν από πέντε θέσεις σε οκτάδες, πανελλήνια και ατομικά ρεκόρ, όπως και προκρίσεις σε ημιτελικούς. Ας δούμε αναλυτικά τα πλήρη αποτελέσματα των Ελλήνων:
Νίκος Αρβανίτης (50-54): 5^ος, στους 16, στο τριπλούν, με πολύ καλή επίδοση (12,48μ.), παρά τον προϋπάρχοντα τραυματισμό στη μία γάμπα. Αυτός ο τραυματισμός, όμως, τον εμπόδισε να μετάσχει στο πένταθλο, στο οποίο θα είχε πιθανότητες για κατάκτηση μεταλλίου, και στα 60μ. μ’ εμπόδια.
Ιμπραήμ Φαναρτζής (45-49): Αναμέναμε κάτι καλύτερη για τον πρωταθλητή της σφαιροβολίας (7,26κ.), από την 5^η θέση, στους 12, με 12,59μ. Δεν έχει βρει τον καλό του εαυτό.
Θανάσης Καμπίτσας (40-44): Ο ίδιος είπε πως δεν έμεινε ευχαριστημένος από την επίδοσή του (1,75μ.), που τον οδήγησε στην 5^η θέση, στους 14, στο άλμα εις ύψος. Κάτι θα ξέρει, για να το λέει.
Ιωάννης Χουλίδης (65-69): Λέει ότι πήρε δύο φορές την θέση του… βλάκα (ή του ηλίθιου, όπως έλεγε ο Ολυμπιονίκης της άρσης βαρών, Βίκτωρ Μήτρου, αναφερόμενος, όμως, εκείνος στην 4^η θέση, που σε αφήνει εκτός μεταλλίων, όπως είχε συμβεί με αυτόν στους Ολυμπιακούς του 1996 και του 2004, στο Παγκόσμιο του 1998 και στο Ευρωπαϊκό του 1994, αλλά και σε δύο Ευρωπαϊκά εφήβων, το 1992 και το 1993!). Γι’ αυτό, χάρηκε που στα 200μ. κατετάγη 8^ος και όχι… 7^ος. Εξηγούμαστε: Στον κλειστό στίβο, στους τελικούς των 60μ. προκρίνονται οκτώ και στων 200μ, 6, 5 ή 4, αναλόγως του πόσους διαδρόμους περιμετρικούς διαθέτει το στάδιο. Στη Μαδρίτη έχει έξι. Ο Γιάννης κατετάγη 9^ος, στους 19, στα 60μ. με 8’’73 και 9^ος, στους 10, στα 60μ. μ’ εμπόδια με 11’’36. Στα 200μ. ήταν 10^ος, στους 20, στον προκριματικό με 29’’66 (ελληνικό ρεκόρ) και 8^ος στον ημιτελικό με 29’’92. Αν ήταν 7^ος, θα έμενε εκτός τελικούς για μία θέση.  Εξ ού και η ικανοποίησή του για την χειρότερη θέση!

Ο Νίκος Αρβανίτης σε παλαιό αγώνα του.

Μαρία Πολομαρκάκη (50-54): Η 8^η θέση, στις 14, σίγουρα αποτελεί επιτυχία για την Κρητικιά. Και η επίδοσή της (28,26μ.) στην δισκοβολία είναι καλή.
Σοφοκλής Κυριαζάκος (40-44): Η πρόκριση σε δύο ημιτελικούς είναι επιτυχία για τον αθλητή. Στα 60μ. προκρίθηκε ως 15^ος, στους 44, με 7’’60 και τελικά κατετάγη 13^ος με 7’’56. Στα 200μ., πέρασε ως 12^ος, στους 49,

Ο Ιμπραήμ Φαναρτζής.

με 23’’97, αλλά στον ημιτελικό έμεινε 13ος με 24’’43. Επήλθε και κόπωση.
Οδυσσέας Σκαμαντζούρας (50-54): Από αθλητή, που έχει φέρει αρκετά μετάλλια, περιμένεις κάτι καλύτερο από την 11^η θέση στο τριπλούν, με 12,11μ. Όμως, οι αθλητές δεν είναι μηχανές. Και οι διαχρονικοί δεν είναι επαγγελματίες.
Διονύσης Κοντονής (45-49): Μερικές φορές, οι θέσεις δεν «λένε» την αλήθεια. Ο Κοντονής πραγματοποίησε καλές εμφανίσεις και οι χρόνοι του είναι ικανοποιητικότατοι. Αλλά ο συναγωνισμός ήταν εξοντωτικός. Στα 400μ. προκρίθηκε στον ημιτελικό ως 12^ος, στους 37, με εφετινό ρεκόρ (56’’09). Τελικά κατετάγη 14^ος με 56’’36. Στο δευτερεύον αγώνισμά του, τα 200μ. πήρε την 28^η θέση, στους … 72(!),

Ο Θανάσης Καμπίτσας.

με 25’’22, επίσης εφετινό ρεκόρ του.
Οδυσσέας Άγρος (60-64): Καλές εμφανίσεις πραγματοποίησε ο πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Διαχρονικών Αθλητών Στίβου, παρότι είχε ν’ ασχοληθεί και με άλλες υποθέσεις. Αναδείχθηκε 11^ος, στους 26, στα 400μ. με 1’04’’75 (ήταν 10^ος στον

Ο Γιάννης Χουλίδης (δεξιά) σε παλαιότερη επιτυχία του.

προκριματικό με 1’04’’30), 13^ος στους, 25 στα 800μ. με 2’33’’67 και ακριβώς το ίδιο στο πένταθλο με 2.790 βαθμούς. Οι επιμέρους επιδόσεις του ήταν: 60μ. εμπόδια 12’’72 (437 βαθμοί), 4,17μ. μήκος (559), 1,30μ. ύψος (536), 7,57μ. σφαίρα (452) και 3’28’’58 στα 1.000μ. (806).
Θανάσης Καλαντζής (60-64): Γνώριζε ότι ελπίδες για ν’ ανεβεί στο βάθρο των νικητών, δεν

Η Μαρία Πολομαρκάκη.

είχε. Τον ενδιέφερε η καλή επίδοση. Ήταν άτυχος. Διότι και τις δύο ημέρες των αγωνισμάτων του, έβρεχε, ενώ τις ενδιάμεσες τρεις ο καιρός ήταν σχεδόν καλοκαιρινός! Κατετάγη 10^ος, στους 12 στην σφυροβολία (5κ.) με 31,10μ. και 12^ος, στους 16, στο βαρύ όργανο (9,080κ.) με 11,66μ.
Μιχάλης Καραφαντής (45-49): 12ος, στους 15, στο άλμα εις ύψος με 1,60μ.
Γιάννης Κόκκας (50-54): 44^ος, στους 45, στα 60μ. με 9’’30.
Κώστας Ξιάρχος (45-49): Δοκίμασε στα 2,80μ. του άλματος επί κοντώ, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει κάτι, λόγω τραυματισμού τον ταλαιπωρεί.
Μολονότι απών, τ’ όνομα Μαγγανάς ακούστηκε στη διοργάνωση. Όχι, δεν αγωνίσθηκε κάποιος άλλος με τέτοιο όνομα. Απλώς, ο Πολωνός, Λεχ Κοβάλσκι κατέρριψε, με 19,73μ., το ρεκόρ αγώνων στο βαρύ όργανο των 55-59 (11,34κ.), που κατείχε με 19,23μ. ο Μαγγανάς από το πρωτάθλημα της Γάνδης (Βέλγιο), στις 17 Μαρτίου 2011. Ο Κοβάλσκι έχει ατομικό ρεκόρ στην σφυροβολία, με την 7,26κ., 75,98μ. από το 1992. Το 1991 είχε εκπροσωπήσει την Πολωνία στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο (Μπρούνο Τζάουλι).

Ο υπεραιωνόβιος και οι «αιώνιοι έφηβοι»
Αυτοί κι αν είναι παραδείγματα προς μίμηση. Αυτοί κι αν είναι «αιώνιοι έφηβοι». Αυτοί κι αν είναι Αθλητές. Ας τους λοιδορούν πολλοί εδώ στην Ελλάδα. Ολα έρχονται αργά στην χώρα μας. Κάποτε, όποιος έτρεχε στους δρόμους, γινόταν αντικείμενο κοροϊδίας, χλευασμού, ειρωνείας. Τώρα το τρέξιμο έχει καταντήσει… μόδα. Το ίδιο θα συμβεί και με τον αθλητισμό των διαχρονικών αθλητών. Ηδη έχει αρχίσει και εξαπλώνεται. Θα είχε επεκταθεί δε, περισσότερο αν δεν είχε ατυχήσει να πέσει σε κακά χέρια. Ανθρώπων αναξιόπιστων, πλαστογράφων, κακών διαχειριστών του δημοσίου χρήματος, εκδικητικών και άλλα ων ουκ έστι αριθμός…

Ο Τζουζέπε Οταβιάνι στα... νιάτα του. Οταν ήταν... μόλις 100 ετών.

Στη Μαδρίτη μορφή των αγώνων ήταν ο Ιταλός, Τζουζέπε Οταβιάνι. Γεννήθηκε μεσούντος του Παγκοσμίου Πολέμου. Ποιου, όμως; Του Β’; Όχι. Του... Πρώτου. Το 1916.  Είναι, δηλαδή, 102 ετών. Αγωνίσθηκε (και νίκησε βεβαίως, αφού είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεθεί αντίπαλος στην ηλικία αυτή) στο μήκος με 0,85μ., στην σφαιροβολία (3κ.) με 3,31μ. και στο τριπλούν με 2,18μ. Οι επιδόσεις ουδεμία σημασία έχουν. Το γεγονός ότι ζει, είναι από μόνο του ΝΙΚΗ. Το ότι έχει το κουράγιο να ταξιδεύει, το ίδιο. Το ότι μπορεί να τρέξει, να πηδήσει, να ρίξει ένα τρίκιλο αντικείμενο, αποτελεί θρίαμβο. Η FIDAL, ο ΣΕΓΑΣ της Ιταλίας, δηλαδή, στην οποία είναι ενταγμένοι οι βετεράνοι και που

Ο 89χρονος, Σάαρινεν.

διοργανώνει τους  αγώνες των μάστερς, έχει κάνει κατ’ επανάληψη αφιερώματα στο φαινόμενο Οτταβιάνι. Και η φωτογραφία του, που δημοσιεύουμε είναι από ένα τέτοιο, όταν ήταν… νέος. Μόλις… 100 ετών. Τ’ ακούτε, Κώστα Παναγόπουλε, Βασίλη Σεβαστή, Θανάση Ράπτη, Παναγιώτη Δημάκε, Ξένια Αργειτάκη, Μαρίκα Καρδαρά και οι άλλοι στον ΣΕΓΑΣ;
Εντυπωσίασαν πολλοί άλλοι υπερήλικες στην Ισπανία. Σας παρουσιάζω μερικές πολύ χαρακτηριστικές περιπτώσεις.
Χώρα αθλητισμού είναι η Φινλανδία. Του πραγματικού αθλητισμού. Οι Φινλανδοί λατρεύουν τον στίβο. Λογικά, λοιπόν, συναντάμε πολλούς αθλητές από την «Χώρα των χιλίων λιμνών» ν’ αγωνίζονται σε μεγάλη ηλικία.
Ο γεννημένος το 1925 (93 ετών), Λάουρι Χέλε

87 ετών είναι ο Ράιμο Κίεταβαϊνεν.

σάρωσε τα χρυσά μετάλλια στις ρίψεις: 6,71μ. σφαίρα (3κ.), 14,47 δίσκο (1κ.), 16,27 σφύρα (3κ.), 7,24μ. βαρύ όργανο (5,45κ.) και 12,87μ. ακόντιο (0,4κ.).
Νεαρός, συγκριτικά με τον Χέλε, είναι ο γεννημένος το 1931 (μόλις… 87), Ράιμο Κίεταβαϊνεν. Πήρε επτά μετάλλια. Χρυσό σε μήκος 2,71μ., τριπλούν 5,71μ., ύψος 1,06μ., βαρύ όργανο (5,45κ.) 11,73 και σφυροβολία (3κ.) 25,22, ασημένιο στον ακοντισμό (0,4κ.) με 18,14μ. και χάλκινο στην σφαιροβολία (3κ.) με 8,81μ.
Ο Λέο Σάαρινεν είναι 89 ετών (1929). Νίκησε στην δισκοβολία με 20,35μ. και στην σφαιροβολία με 9,52, ήταν 2^ος στο βαρύ όργανο με 11,49 και 3^ος στην σφυροβολία με 23,52μ.
Ο 92χρονος Βρετανός, Νταλμπίρ Ντεόλ νίκησε στα 60μ. με 13’’73, στα 200 με 52’’35 και στα 400 με 2’18’’87.
Συνομήλικός του είναι ο Γερμανός, Γκίντερ Τσισιέλσκι, που νίκησε στα 3.000μ. βάδην με 25’49’’51 και στα 5.000μ. βάδην με 41’31’’0.
Είναι εντυπωσιακό, το ότι έξι αθλητές άνω των 80 ετών τόλμησαν να μετάσχουν στο πένταθλο!
Υπάρχουν και άλλοι αξιομνημόνευτοι αθλητές και συνολικοί αριθμοί, αλλά πρέπει να σταματήσουμε, διότι τελικά θα γράψουμε… βιβλίο.